We pakken uit, dachten de Noren, in onze voorronde. We komen met niet één, niet twee, niet drie, maar wel vier terugkerende deelnemers. Waaronder een heel spectaculaire: Alexander Rybak, de absolute Eurovisierecordhouder in punten (althans, tot het veranderde jurysysteem van twee jaar geleden). In 2009 nam hij het complete festival met zijn Fairytale onder de arm en rende er juichend mee weg. Datzelfde deed hij vanavond opnieuw: Rybak gaat negen jaar later weer naar de eindronde.

Van tien naar vier

Er waren tien liedjes, en ook bij de songfestivaldebutanten zaten bekende Noorse artiesten. Een sterrencast dus. Toch bleek na de eerste fase van het programma (van tien terug naar vier) dat precies de oudgediende Eurovisiedeelnemers overbleven. Zoals Stella Mwangi: zij deed in 2011 mee, maar kwam toen niet door de halve finale in Düsseldorf. En Aleksander Walmann. Hij zong vorig jaar in Kyiv, samen met JOWST en bereikte er een mooie tiende plek.

Van vier naar twee
Stella zong tijdens de huidige voorronde samen met Alexandra Rotan (You got me) en Aleksander Walmann deed het nu zónder JOWST, die zijn Talk to the hand overigens wel schreef – maar toen de presentatoren bekendmaakten welke liedjes bij de laatste twee zaten en in een soort duel opnieuw uitgevoerd moesten worden, zaten zij er nét niet bij.

Van twee naar één
Dat gold wel voor Alexander Rybaks That’s how you write a song en voor Who we are dat gezongen werd door Rebecca, maar geschreven door de vierde oud-deelnemer: Kjetil Mørland (Eurovisie 2015). Na dat laatste duel werd een aartsnerveuze Rybak en een kalme Rebecca meegedeeld dat het de winnaar van 2009 was die nog eens gaat.

 

Gedurfd
Een gedurfde stap van Rybak. Hij schreef al eens eerder voorrondeliedjes voor andere artiesten, in 2013 in zijn eigen land (luister hier) en in 2015 in Malta (luister hier), maar nu deed hij het dus opnieuw helemaal zelf. Op de vraag waarom hij dat toch weer wilde proberen, antwoordde hij: ‘Als je een sterk liedje hebt om te delen, dan is het songfestival de juiste plek. En als er een boodschap is die je over te brengen hebt, en die heb ik dit jaar, dan is dit podium daarvoor het geschiktst. En verder: we zeggen toch ook niet tegen het Duitse elftal dat vier jaar geleden wereldkampioen werd: “Durven jullie het echt nog een keer te doen?”‘

Boodschap
Het liedje That’s how you write a song geeft niet werkelijk les in het maken van een melodietje, tenminste, niet als het over noten, arrangementen en stembuigingen gaat. De boodschap gaat verder. Rybak: ‘Het gaat over het op papier zetten van je ideeën. En over het geloof in je ideeën. Het geloof in je talent.’ Hij schreef het al een tijd geleden en voelde altijd dat het een songfestivallied moest worden. ‘Enjoy the small things. In time they will get big.’

Hoge score
Naar Portugal ermee, dus. Er zal even geen tijd zijn voor al zijn andere activiteiten, zoals het geven van vioolmasterclasses aan muziekscholen in heel Europa of het schrijven van een nieuw kinderboek (lees hier het interview dat Eurostory hierover met hem had!), maar Rybak zal proberen te bewijzen dat de gemiddeld redelijk hoge score die Noorwegen de laatste dertig jaar haalt (in scherp contrast met de vrij lage gemiddelde score van de eerste dertig) intact blijft. En misschien zal hij zelfs laten zien dat hij ook met het nieuwe puntensysteem recordhouder kan worden.


Welke liedjes zijn er nog meer gekozen? Je ziet het allemaal op onze festival-pagina!