Even rekenen: van de negenendertig landen die we deze week zien optreden zijn er zevenentwintig die dezelfde naam sturen als vorig jaar, rampjaar, covidjaar, afgelastjaar. Dat betekent dat we twaalf artiesten van vorig jaar niet terugzien. Hoe gaat het met hen? Hebben ze van zich laten horen? We gaan er een aantal langs.


ITALIË – Diodato

Nadat Diodato begin 2020 (voooooooooooooooor corona!) het Italiaanse Sanremo-festival won en naar Eurovisie zou trekken, werd zijn lied Fai rumore (‘Maak lawaai’) een van de lockdownsongs in eigen land die vanaf de balkons gezamenlijk meegezongen werd.

Toen er dit jaar weer een Sanremo-festival was stond Diodato niet op de lijst – hij had zich niet aangemeld. Pas afgelopen week kwam er muzieknieuws van hem. Hij schreef, zong en publiceerde een song voor de Netflixfilm Il Divin Codino (‘De goddelijke paardenstaart’) over het leven van de Italiaanse voetballer Roberto Baggio.

Deze legendarische sportheld is een jeugdidool van  Diodato. Hij vertelde dat hij als schooljongen Baggio’s schoenen droeg, compleet met diens handtekening. Het lied heet L’uomo dietro il campione (‘De man achter de kampioen’) en in de clip zien we Diodato’s jaren als kindfan verbeeld – eindigend met de ouder geworden zanger en de ouder geworden ex-voetballer die samen een partijtje… tafelvoetbal spelen.


FINLAND – Aksel Kankaanranta

De jonge Fin Aksel (23) die vorig jaar met Looking back de voorronde in eigen land won kreeg te horen dat er opnieuw een voorronde zou zijn – en dat hij dus niet automatisch naar Rotterdam zou gaan. Hij besloot na wat aarzeling opnieuw een song in te zenden en werd geselecteerd.

Zijn nieuwe song heette Hurt, was gedeeltelijk door dezelfde ploeg geschreven, en doet ook qua sfeer aan Looking back denken. Maar de uiteindelijke winnaars, de mannen van Blind Channel, walsten over Aksel heen. En niet alleen zij – ook de acts die nummer twee, drie en vier werden deden dat. Aksel werd slechts vijfde van de zeven.


DENEMARKEN – Ben & Tan

Benjamin Rosenbohm (19) en Tanne Ballcells (23) winnen als Ben & Tan de Deense 2020-voorronde met hun YES – maar ook in Denemarken werd voor 2021 een nieuwe selectie bedacht. Nadat de deelnemers daarvan bekendgemaakt werden was er een wervelwindje: Ben & Tan zaten er niet bij.

Het wervelwindje wervelde nog wervelender toen duidelijk werd dat het duo wél een lied ingestuurd had, maar gewoon niet geselecteerd was. Het lied was overigens ook voor de Zweedse selectie geweigerd – de makers hadden het in twee landen geprobeerd.

De Deense omroep reageerde wat schutterig en onduidelijk, en toen brachten Ben & Tan hun liedje, Iron heart, alsnog uit. Niet geheel toevallig op de dag vóór de Deense voorronde.


POLEN – Alicja Szemplińska

De pas negentienjarige Alicja werd gepasseerd. Toen ze hoorde dat niet zij, maar zanger Rafał voor Polen naar Eurovisie 2021 zou gaan schreef ze op Instagram: ‘De droom om dit jaar mee te doen aan het Songfestival is tot een einde gekomen. […] Vorig jaar was het COVID dat me tegenhield, dit jaar…’

Hoe dit zin verder ging liet ze in het midden, wel gaf ze aan dat de omroep haar liedje ‘blijkbaar’ niet goed genoeg vond.

Toch heeft ze wel iets overgehouden aan haar Empires van vorig jaar. Ze was vaak op televisie te zien en bracht maar liefst vier nieuwe songs uit – die overigens allemaal triest waren. Eerst was er Gdzieś (‘Ergens’), daarna Pusto (‘Leeg’) en daarna Na pamięć (‘Uit het hoofd’). Maar het mooist was wel de cover van een klassieke song van de beroemde Poolse filmcomponist Zbigniew Preisner, die we kunnen kennen van zijn muziek voor de Trois couleurs-films.

Kolęda dla nieobecnych (‘Kerstliedje voor zij die er niet zijn’) bevat prachtige zinnen als
‘Geef ons het vertrouwen dat je geen meledijden hoeft te hebben met je vrienden – dat waar ze ook zijn, ze in orde zijn. Dat de lucht nog steeds natrilt van hun stemmen…’


ALBANIË – Arilena Ara

Elk jaar zijn de Albanezen de eersten die hun nieuwe inzending kiezen. Dat doen ze al rond kerst. Maar in december 2020 bleek dat de winnares van de vorige editie, Arilena Ara (22) er niet opnieuw bij zou zijn.

Met haar vocaal indrukwekkende Shaj (dat in de Engelse versie Fall from the sky heette) was het dus gedaan – en er kwam geen nieuwe solo-single, ook al was Arilena vlak voor COVID naar de Verenigde Staten gereisd om daar haar album op te nemen.

Wel verscheen er – precies in de tijd van de Albaanse voorronde – een duet. Samen met de zanger Alban Skënderaj bracht ze A I SHEH (‘Zie je ze?’ – een zin uit de song is: ‘Zie je de golven die op de rotsen slaan wel, elke keer als ik aan je denk?’). Dat nummer haalde de hitparade, terwijl dat haar songfestivalnummer een jaar eerder niet was gelukt.


DUITSLAND – Ben Dolic

Vorig jaar was hij nog een van de echte kanshebbers – Ben Dolic (24) – met zijn Violent thing, en hij was intern geselecteerd door de Duitse omroep. Ook voor 2021 werd weer intern gekeken, maar verrassend, niet automatisch naar Dolic. Hij ging desondanks wel in gesprek, maar in het voorjaar maakte Dolic zelf bekend dat er geen 2021-Eurovisie in zat voor hem. Duitsland koos voor Jendrik en zijn I don’t feel hate.

Hoeveel hate Ben Dolic voelt is niet bekend, hij heeft heel netjes niet gereageerd, maar hij bracht deze week (déze week) wel zijn nieuwe song Stuck in my mind uit – als om te laten zien: ich bin hier. En die song duurt ook nog eens precies drie minuten…


WIT-RUSLAND – VAL

Het duo VAL (Valeria Gribusova en Vladislav Pashkevich – onlangs trouwden ze) won in 2020 de Witrussische voorronde. Maar niet alleen COVID spoelde over het autoritair geleide land, er was ook een grote golf aan protesten voor meer democratisering. Diverse artiesten spraken hun steun aan de demonstranten uit, zoals Naviband (Eurovisie Wit-Rusland 2017, lees hier het interview dat we daarover met hen hadden), maar ook VAL.

De omroep reageerde scherp: VAL zou niet opnieuw naar Eurovisie gaan, vooral niet nadat ze aangegeven hadden dat de omroep hen nagenoeg dwong om op bepaalde staatsminnende concerten te verschijnen. Daarop schreef de omroep dat VAL ‘geen geweten’ had, en natrappend meldden de verantwoordelijken dat de VAL-zangers ‘niet eens gekozen waren door het volk noch door de vakjury’ (VAL was namelijk tweede bij beide, ze wonnen op punten). ‘Trouwens,’ sneerde de omroep ook nog, ‘in de voorspellingen van de bookmakers stonden jullie een na laatste.’

Hoe cynisch liep dat af: de Witrussische omroep koos dit jaar voor een groep die de demonstranten juist bekritiseerde. Maar tot twee keer toe vond de European Broadcasting Union de tekst van de voorgestelde songs te politiek, waardoor Wit-Rusland gediskwalificeerd werd.

Intussen sloegen VAL en Naviband de handen ineen en publiceerden op ‘Belarus Freedom Day’ een gezamenlijke song: ВОЛЬНЫЯ СНЫ (Voĺnyja sny – ‘Vrije dromen’), met daarin onder andere de steeds herhaalde zin: ‘Wake up the universe!’


KROATIË – Damir Kedžo

De Kroatische voorronde werd in 2020 door Damir Kedžo gewonnen, met zijn Divlji vjetre. Maar de Kroaten kozen een jaar later voor een nieuwe voorronde. Kedžo was teleurgesteld dat hij niet automatisch aangewezen werd, maar, schreef hij op Instagram, ‘what doesn’t kill you makes you stronger’.

De omroep bleef aangeven dat hij een song mocht inzenden, maar na een tijdje aarzelen deed Kedžo dat niet. Wel was het al jaren traditie dat de Kroatische selectie geopend werd door de winnaar van het jaar ervoor. Evenwel: toen de voorronde begon klonk, onder een filmpje, alleen de muziek van Divlji vjetre. Kedžo zelf trad niet op, naar eigen zeggen omdat hij graag ook zijn nieuwe single had willen zingen, een samenwerking met zangeres Tijana Bogićević (die in 2017 voor Servië op het Songfestival zong). En dat mocht niet.

Kedžo’s reactie verwoordde vervolgens wellicht precies wat alle niet-terugkerende artiesten van 2020 zouden kunnen zeggen: ‘I think that when some reasonable agreement cannot be reached it’s best to stay at home. But there really is no bitterness in me.’