Zwarte jeans, mosgroen jasje en een scheiding in het haar die getrokken lijkt te zijn met een waterpas. Ogend als een profvoetballer komt de Italiaanse zanger Francesco Gabbani het podium opgewandeld. Voordat hij op een van de witte stoeltjes plaatsneemt en een microfoon in zijn handen gedrukt krijgt, kijkt hij de zaal rond. De internationale pers krijgt een Italiaan uit het boekje voorgeschoteld: trots, temperamentvol en een onbedwingbare levensgenieter. Hij praat zo snel dat zijn tolk het nauwelijks kan bijbenen: dertig seconden Francesco reduceert zij tot twee simpele zinnen Engels. En de zanger, die vindt het prima.

Tijdens de persconferentie bepaalt topfavoriet Gabbani de stemming en laat hij geen kans onbenut om er een feestje van te maken. Als hem gevraagd wordt naar de druk die de favorietenrol met zich meebrengt, lacht hij de vraag weg en laat hij de microfoon van z’n linker- in zijn rechterhand glijden. En weer terug. Geen moment lijkt zijn nonchalance gespeeld. What you see is what you get. Dit is een man die het Songfestival gegoten zit als een perfect passend maatpak. Ergens is het niet geheel verwonderlijk dat hij zo ontspannen in de wedstrijd zit. Al maandenlang torent hij bovenaan de lijstjes van de gokbureaus maar nog opvallender zijn de overweldigende statistieken. Nog nooit eerder kreeg een artiest het voor elkaar om in aanloop naar het festival zo’n groot bereik te genereren. De teller van Francesco’s Occidentali’s Karma staat nú al op meer dan 108 miljoen views (YouTube) en 12 miljoen streams (Spotify). En dan hebben we de vele parodieën nog niet eens meegerekend. Zo maakten fans van voetbalclub Napoli een eigen versie van het lied waarin aartsvijand Juventus op de hak wordt genomen, monteerde het Italiaanse neefje van Lucky TV beelden van paus Franciscus over de clip en trokken Italiaanse schoolkinderen de stoute schoenen aan door een geheel nieuwe versie van het nummer op te nemen. In eigen land kan Francesco niet meer stuk.

En internationaal eigenlijk ook niet meer, want de statistieken zijn dit jaar met hem. Ter vergelijking: zanger Frans uit Zweden, die op het festival van 2016 als vijfde eindigde maar de commerciële winnaar van die editie was, haalde zijn If I were sorry een slordige 40 miljoen YouTube-bezoekers. Op Spotify vonden 73 miljoen luisteraars de bijdrage van het Zweedse popidool. Maar ook de statistieken van Allez Ola Olé (61 & 7 miljoen), de Franse inzending van 2010, en Calm after the storm (20 & 18 miljoen) van The Common Linnets verbleken als je ze naast die van Occidentali’s Karma legt. Enkel Euphoria (resp. 105 & 105 miljoen maal gedraaid) van Loreen staat er tot nog toe beter voor. Dat nummer is inmiddels vijf jaar oud.

Wat als Francesco straks een Eurovisie-zege aan z’n palmares mag toevoegen? Grote kans dat de Italiaan die vraag de komende week vakkundig omzeilt. Op zijn eigen charmante manier. Net zoals hij dat deed toen hem gevraagd werd of hij fan van het Songfestival is. ‘Er is een tijd geweest dat het in Italië niet werd uitgezonden dus dan is het moeilijk om echt fan te zijn. Wel kan ik mij Insieme 1992 van Toto Cutugno nog herinneren,’ laat de vrouwelijke tolk uit monde van de zanger weten. Als het vervolgens nét iets te lang stilvalt in het perscentrum neemt Francesco het over. ‘Coffee? Does anyone want coffee?’ Enthousiast gaan er wat handen de lucht in en Francesco lacht. Als een winnaar.