Zullen we het hebben over de tekst van je lied?
Cool, dat vind ik leuk! Let’s get to it!

Oké, eerste vraag: welke regel vind je het mooist?
Tijdens de opnames in de studio was er een moment waarop ik zong: ‘I know you bop-whop-a-lu-bop on his wood bamboo’, en de geluidsman sloeg steil achterover. ‘Hoe kom je daar nou weer op?!’ vroeg hij. En nu is dat de zin waarover mensen het vaakst iets tegen me zeggen, de regel die het vaakst bij mensen in het hoofd blijft zitten.

Vanwege al die funky b’s?
Ja! Zo schrijf ik het liefst. Ik begin niet met woorden. Blijkbaar is dat de Zweedse methode, want Charlie Puth (bekende songwriter, EV) werkt ook zo. Je zet klanken achter elkaar die goed passen bij een beat. Daarna probeer je daar bestaande woorden van te maken. Dus toen de melodie ontstond, verzon ik iets als: ‘Bab-badalabab, badaap bambam bada,’ en op de een of andere manier probeerde ik daar een  kloppende tekst van te maken die ongeveer hetzelfde zou klinken. Wat heel belangrijk is, is dat de klanken samen gaan met de beat. Maar ik ben geen professional hoor, ik schrijf gewoon wat ik mooi vind.

Natuurlijk ben je wel een professional! Het hele lied zit vol metaforen, het is speels, ritmisch.
Maar dat doe ik nooit bewust. Ik denk nooit: is dit een metafoor? Is dit een oxymoron? Dat soort begrippen ken ik nog wel van school, maar ik zet ze nooit bewust in. Echt niet. Ik begin gewoon met wat te flowen. Meestal is het dan ook een heel proces: Lie to me kostte me een jaar.

Hoe is het schrijven van het lied begonnen?
Eerst was het een tranentrekkende ballad over een verbroken relatie. De boodschap was: als je dan niet van me houdt, lieg dan op z’n minst tegen me, en zeg dat je het wél doet. Het was dus een heel, heel emotioneel liedje. Maar na een maand of drie dacht ik: dit wil ik niet meer voelen, ik wil verder met mijn leven. Ik zette het nummer om naar een dancetrack, en dat leek te werken. Vooral toen ik het kick pattern veranderde, het ‘boem tchk boem boem tchk’. Ik weet nog precies het moment waarop ik het naar mijn mixtechnicus stuurde: 8 oktober 2016, vijf uur in de ochtend. En pas in november 2017 kwam het uit. Dus ja, het kostte me echt een jaar om het af te maken. Ik moest nog veel leren, niet alleen als producer, ook als tekstschrijver. Hoe je simpele liedjes schrijft die de juiste snaar raken, bijvoorbeeld. En tegelijkertijd moet het altijd gemeend blijven, iets dat je doorvoeld hebt. Het is echt niet altijd gemakkelijk.

Als je optreedt, ben je dan vooral de muzikant die focust op de zang en het ritme, of probeer je ook nog een boodschap over te dragen?
Ik ben altijd bezig met wat ik te vertellen heb. Dat is ook mijn valkuil: ik richt me altijd op het publiek, op hun energie, en soms ga ik daar zo in op dat ik een fout maak… Nu gaat dat wel beter, maar ik had vroeger echt te weinig aandacht voor de techniek, het ritme, dat soort dingen. De energie is voor mij nog steeds het belangrijkst, maar ook al die andere elementen moet je in de gaten houden. Ik probeer mezelf nu niet meer te verliezen.

Ben je trouwens een lezer?
Op dit moment lees ik De vier inzichten (handboek van Don Miguel Ruiz om een ‘gelukkig en vrij mens te worden’), maar in deze tijden is het lastig om te lezen. Als ik anderhalve bladzijde gelezen heb, val ik in slaap. Maar een lezer ben ik wel, ja.

Zijn er boeken die je kunt aanraden?
Ik houd erg van Paulo Coelho, dat is een van mijn favoriete schrijvers. De Alchemist dus, natuurlijk. En Ernest Hemingway. Maar ik ben ook groot fan van de Aragon-verhalen. En Harry Potter heb ik zo ontzettend vaak opnieuw gelezen, dat kun je je niet voorstellen. Ik lees ook veel biografieën, van Miles Davis, Michael Jackson, de autobiografie van Keith Richards… Die laatste was echt geweldig.

En is er een boek uit je kindertijd dat blijvende indruk op je heeft gemaakt?
Ik ben geen Disney-mens. Ik hou meer van de wat traditionelere verhalen. De oude Tsjechische sprookjes bijvoorbeeld, en natuurlijk Medvídek Pú, met die beer en die ezel. Je weet wel: Winnie the Pooh!

Nog even over Lie to me. Is het een moeilijk lied?
Heel moeilijk. Ik moest de achtergrondzangers leren hoe ze het nummer moesten doen, en geloof me, dat waren lange sessies. Zelfs voor professionals is het zwaar: de uitspraak van de woorden, het ritme, de groove van het nummer, de rapgedeeltes… Soms moeten ze mij dubbelen, bijvoorbeeld bij ‘when the beat dropped she dropped, dropped it like it’s hot’… Er zitten zo veel kleine dingetjes in die je allemaal goed moet doen. Want doe je dat niet, dan klopt het niet meer.

Is het nummer om die reden ook zo weinig gecoverd, denk je?
Inderdaad! Ik heb niet zoveel coverversies voorbij zien komen. Misschien krijgen de meeste mensen het gewoon niet voor elkaar.

Ik vind het geweldig dat de woorden ‘couplegoals queen’ in je tekst voorkomen. Dat is sowieso nog nooit in een Eurovisie-lied gebruikt.
Ahh yeahhhhh! Dit vindt een van mijn ex-vriendinnen niet leuk, maar goed: we waren al een tijdje uit elkaar en zij had een nieuw vriendje, en bij alles wat ze daarna deelde op social media gebruikte ze die hashtag: #couplegoals. O mijn god, ik vond het zo gênant! Dus couplegoals queen heeft een geheime betekenis, haha… Oké, nu is het natuurlijk geen geheim meer. Maar ach, niemand weet toch om welke ex het gaat.

Heb je er zo veel?
Ja, om eerlijk te zijn wel, haha.